استروبوسکوپی برای اختلالات بلع. اختلالات بلع یا دیسفاژی ، مشکلاتی هستند که میتوانند در هر مرحله از فرایند بلع ایجاد شوند و کیفیت زندگی افراد را به طور جدی کاهش دهند.
ارزیابی دقیق عملکرد ساختار های بلع ، به ویژه حنجره و عملکرد طناب های صوتی ، نقش مهمی در تشخیص و برنامه ریزی درمانی دارد.
یکی از ابزارهای پیشرفته و دقیق برای بررسی حرکات سریع طناب های صوتی و ساختارهای حنجره ، استروبوسکوپی است.
استروبوسکوپی چیست؟
استروبوسکوپی نخستین بار در دهه ۱۹۵۰ توسعه یافت و به عنوان تکمیل کننده لارنگوسکوپی مستقیم یا غیر مستقیم مورد استفاده قرار گرفت.
با پیشرفت تکنولوژی نور و دوربین های سریع ، این روش توانست تصاویری با وضوح بالا از حرکت تارهای صوتی در فرکانس های طبیعی تولید کند. این تکنیک در ابتدا برای ارزیابی اختلالات صوتی طراحی شد ، اما کاربرد آن در ارزیابی اختلالات بلع نیز به دلیل مشاهده دقیق حرکات ساختار های حنجره ، به طور روز افزون افزایش یافته است.
کاربرد های استروبوسکوپی در اختلالات بلع چیست؟
استروبوسکوپی امکان بررسی دقیق عملکرد حنجره و تار های صوتی در مرحله دهانی ، حلقی و مری اولیه بلع را فراهم میکند. برخی از کاربردهای اصلی عبارتند از:
-تشخیص انسداد یا افتادگی اپیگلوت: بررسی مسیر عبور غذا و جلوگیری از آسپیراسیون.
-ارزیابی حرکت تار های صوتی: تشخیص فلج یا کاهش حرکت تارها که میتواند منجر به اختلال محافظتی حنجره شود.
-بررسی هماهنگی عضلات حنجره و حلق: در بیماران سکته مغزی یا آسیب عصبی.
-ارزیابی تأثیر درمان های توانبخشی: مانند تمرینات بلع یا تحریک الکتریکی.
مزایا و محدودیت های این روش تصویر برداری چیست؟
مزایا
۱-امکان مشاهده دقیق حرکات تارهای صوتی و ساختار های جانبی حنجره.
۲-غیر تهاجمی و قابل تکرار.
۳-امکان ثبت تصاویر و ویدئو برای مستند سازی و ارزیابی روند درمان.
۴-کمک به طراحی برنامه های درمانی اختصاصی برای هر بیمار.
و اما محدودیتها
۱-نیاز به همکاری بیمار و توانایی نگه داشتن سر در وضعیت مناسب.
۲-ممکن است در بیماران با رفلکس تهوع قوی یا انسداد بینی مشکل ساز باشد.
۳-هزینه بالاتر نسبت به ویدئولارنگوسکوپی ساده.
Add a Comment