نحوه مراقبت از کودک اتیسم. اختلال طیف اتیسم یک اختلال عصبی-تکاملی است که با دشواری در تعاملات اجتماعی ، ارتباط کلامی ، غیر کلامی و الگو های رفتاری محدود و تکراری شناخته میشود.
مراقبت از کودک مبتلا به اتیسم نیازمند صبر ، دانش و برنامه ریزی دقیق است. هدف این مقاله ارائه راهکارهای عملی و علمی برای حمایت از رشد و کیفیت زندگی کودکان اتیسم و خانوادههایشان است.
اول اتیسم را بسناسیم
برای مراقبت مؤثر ، والدین و مراقبان باید خصوصیات اتیسم را بشناسند:
-مشکلات ارتباطی: کودکان طیف ممکن است دیر به صحبت کردن بیفتند ، از کلمات به شکلی غیر معمول استفاده کنند، یا از تماس چشمی اجتناب کنند.
-مشکلات اجتماعی: دشواری در برقراری دوستی ، درک احساسات دیگران و شرکت در بازیهای گروهی.
-رفتار های تکراری و محدود: حرکات تکراری مانند دست زدن به اشیاء ، تکان دادن دست ها یا علاقه شدید به موضوعات خاص.
-حساسیت های حسی: حساسیت یا بی حسی به صدا ، نور ، لمس ، طعم و بو.
مرحلهی اول ایجاد محیط امن و منظم
-ساختار و برنامهریزی: کودکان اتیسم به پیش بینی پذیری واکنش خوبی نشان میدهند.استفاده از جدول زمان بندی روزانه و روال مشخص کمککننده است.
-محیط آرام: کاهش محرک های صوتی و نوری زیاد و ایجاد فضایی امن و آرام.
-نشانه های بصری: استفاده از تصاویر ، نماد ها یا برچسب ها برای نشان دادن فعالیت ها یا قوانین.
دوم درمان و مداخلات تخصصی
-کاردرمانی (Occupational Therapy): برای بهبود مهارت های روزمره ، هماهنگی حرکتی و مقابله با حساسیت های حسی.
-گفتاردرمانی (Speech Therapy): برای تقویت توانایی های ارتباطی و زبان.
-رفتاردرمانی (Behavioral Therapy): روش های ABA (Applied Behavior Analysis) و TEACCH برای آموزش مهارت ها و کاهش رفتار های مشکلساز.
-مشاوره روانشناسی: برای کنترل اضطراب ، افسردگی یا مشکلات اجتماعی.
سوم تقویت مهارت های اجتماعی
-تشویق به بازی های گروهی کوتاه و هدایت شده.
-آموزش مهارت های زندگی مانند لباس پوشیدن ، شستشو و مدیریت عواطف.
-استفاده از داستان ها و تصاویر برای توضیح موقعیت های اجتماعی.
چهارم تغذیه و سلامت جسمانی
-توجه به حساسیت های غذایی؛ برخی کودکان اتیسم نسبت به بافت یا طعم خاص حساس هستند.
-ورزش و فعالیت های بدنی منظم برای کاهش استرس و افزایش هماهنگی حرکتی.
-مراقبت منظم پزشکی و پیگیری واکسیناسیون ها و چکاپها.
و مرحلهی آخر که بسیار مهم است حمایت خانواده
-آموزش والدین: شرکت در کلاس های آموزشی برای یادگیری روش های تعامل و تربیت مناسب.
-حمایت روانی: حضور گروه های حمایتی والدین یا مشاوران تخصصی.
-صبوری و پذیرش: هر کودک اتیسم منحصر به فرد است؛ پیشرفت ها ممکن است کند باشد ، اما تلاش مستمر نتیجه بخش خواهد بود.
Add a Comment